Wielu rodziców, obserwując swoje dziecko, zauważa u niego czasem dość niepokojące zachowania, na przykład niezdarność, ciągłą potrzebę ruchu lub zbytnią męczliwość, niechęć do pewnych smaków, kąpieli czy ubierania się. Mogą to być objawy zaburzeń integracji sensorycznej.
Co to jest integracja sensoryczna?
Termin integracja sensoryczna dotyczy zachodzących w układzie nerwowym procesów organizacji wrażeń zmysłowych. Mówiąc po prostu, mózg otrzymując informacje od zmysłów (wzroku, słuchu, równowagi, dotyku, węchu oraz kinestetycznych) dokonuje ich interpretacji i łącząc je z wcześniejszymi doświadczeniami, umożliwia reagowanie adekwatne do sytuacji. Dotyczy to zarówno reakcji ruchowej, jak i myślowej.
Jest to więc zdolność dziecka do odczuwania i reagowania na bodźce płynące z otoczenia i własnego ciała. Gdy wszystko jest w porządku, dziecko porusza się sprawnie i zachowuje odpowiednio do sytuacji.
Zaburzenia integracji sensorycznej
U większości dzieci integracja sensoryczna rozwija się w sposób naturalny, a najbardziej intensywnie przebiega w pierwszych trzech latach życia. Zdarza się jednak, że rozwój ten nie przebiega tak, jak powinien. Wtedy można zaobserwować pojawiające się trudności w zachowaniu i funkcjonowaniu dziecka. Zaburzenia te mają wpływ m.in. na uczenie się, ale też rozwój społeczno-emocjonalny. Bardzo ważne jest wczesne rozpoznanie problemu i zastosowanie terapii, która może go zminimalizować. Zadaniem terapeuty jest stymulowanie zmysłów dziecka i usprawnianie jego motoryki oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Do wielostronnej stymulacji potrzebna jest sala wyposażona w odpowiednie przyrządy i pomoce dydaktyczne.